Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Hucie

LIST DO RODZICÓW

Szanowni Państwo,

Ostatnie wydarzenia, związane z epidemią koronawirusa, postawiły nas wszystkich –dzieci, młodzież i dorosłych przed wielkim wyzwaniem – totalną zmianą dotychczasowych przyzwyczajeń i nawyków, zmianą w stylu życia, zmianą w trybie nauki. Sytuacja jest wyjątkowa, nowa dla nas wszystkich. Może się również zdarzyć, że zaistnieje konieczność zdalnego nauczania jako rozwiązania obowiązkowego. Jest to całkowicie niezależne od nas –
i musimy być przygotowani na różne wersje wydarzeń i różne ewentualności. W ostatnich miesiącach roku szkolnego 2019/2020 takie nauczanie objęło nasz Ośrodek.  To co nas obecniespotyka potraktujmy jako „challenge” –wyzwanie, które rzucił nam świat i postarajmy się wspólnie, aby zdrowo, bezpiecznie i twórczo wykorzystać ten czas wspólnie z dziećmi.  

Rodzice w obecnych czasach muszą niekiedy sprostać nowym wyzwaniom w zupełnie nowej rzeczywistości. Nieoceniona jest ich rola w zdalnym procesie edukacyjnym i planowaniu sposobu uczenia się dzieci w domu. Zawsze byliście dla swoich dzieci wsparciem, ale
w tamtym czasie tj. zdalnego nauczania staliście się bezpośrednio odpowiedzialni za organizację nowego sposobu nauki dziecka w domu. Nauczyciele rozumieją, że taki stan rzeczy może generować problemy związane z zapleczem i wyposażeniem sprzętowym, kontrolą wykonania zadań domowych przez dzieci, organizacją czasu pracy, motywacją dzieci do nauki, wsparciem w pojawiającym się kryzysie czy organizacją życia rodzinnego i zawodowego.       

Poniżej zamieszczamy porady, które pomogą rodzicom i nauczycielom wspólnie zorganizować i zaplanować sposoby uczenia się dziecka w domu podczas codziennej nauki i zmotywować naszych milusińskich do systematycznej pracy.

• Jak pomagać dziecku w nauce?
• Jak motywować dziecko do nauki?

 Wskazówki:

1. Pomóż dziecku we właściwym zaplanowaniu i zorganizowaniu dnia – bez wsparcia rodziców w tym zakresie, dziecko może szybko się zniechęcić do nauki. Należy zwrócić uwagę na racjonalny podział czasu, którego największą część należy przeznaczyć na odrabianie zadań i naukę, pozostałą na obowiązki domowe i inne zajęcia dowolne, związane z zainteresowaniami dziecka, nie zapominając przy tym o cennym czasie przeznaczonym na wypoczynek i sen. W miarę możliwości starajcie się wspólnie z dzieckiem utrzymać szkolny rytm dnia.
2. Zapewnij dziecku warunki do cichej nauki – dziecko, o ile nie posiada własnego pokoju, powinno mieć zapewnione chociażby skromne, ale stałe miejsce dla swojej pracy i nauki, gdzie bez problemu będzie mogło rozłożyć przybory do nauki, książki i zeszyty. Jeżeli w domu jest kilkoro dzieci do jednego biurka, należy ustalić przy nim godziny pracy. Dziecko powinno wykonywać zadania domowe codziennie o tym samym czasie, w tym samym miejscu, w ciszy i spokoju. Przed przystąpieniem do wykonywania zadania dziecko powinno uporządkować swoje miejsce pracy i przygotować potrzebne pomoce i przybory. Pokój do nauki powinien być regularnie wietrzony, światło powinno padać z lewej lub prawej strony – w zależności od tego czy dziecko jest prawo czy leworęczne. Biurko
   i krzesło powinny być dostosowane do wzrostu dziecka. Przed przystąpieniem do pracy dziecko powinno zjeść lekki posiłek (pamiętajmy jednak, że bezpośrednio po obfitym posiłku, zwłaszcza obiedzie – dziecko może wykazywać mniejszą aktywność umysłową, ponieważ organizm nastawiony jest wtedy na trawienie, a nie zdobywanie wiedzy).
3. Reguluj czas pracy: określ ramy i liczby godzin na pracę przy zadaniach oraz pilnuj regularnych przerw w nauce – przy zdalnym nauczaniu dziecko powinno po każdych 45 minutach nauki robić 5-10 minutowe przerwy przeznaczone na ruch i gimnastykę. Komfortowa może okazać się umowa z dzieckiem na zindywidualizowany system nauki przeplatany odpoczynkiem. Warto zapytać dziecko, jak ono widzi swoją naukę w domu i ustalić wspólny plan działania. Według opinii psychologów – dziecko chętniej będzie realizowało zadania, jeśli samo je sobie zaplanuje (jeśli chodzi o dziecko starsze) lub będzie mogło decydować w tej kwestii choćby w małym zakresie (dzieci młodsze) niż jeśli to rodzic będzie decydował o wszystkim i zmuszał go do pracy. Współudział dziecka w tworzeniu planu dnia zwiększy jego odpowiedzialność związaną z jego realizacją.
   W codziennym jego przestrzeganiu pomocne jest zastosowanie zegara analogowego i minutnika, by zwiększyć u dziecka świadomość upływającego czasu. Takie rozwiązanie najlepiej sprawdza się u dzieci młodszych.
4. Reguluj czas pracy zdalnej oraz czas rozrywki przy urządzeniach ekranowych (komputerze, tablecie, smartfonie) – dzieci w wieku 6 - 12 lat powinny spędzać przed urządzeniami ekranowymi nie więcej niż 120 minut (2 godz.) dziennie, natomiast nastolatkowie powyżej 12 roku życia nie więcej niż 180 – 240 minut (3 – 4 godz.) dziennie. Ustal wspólnie z dzieckiem i wprowadź w życie „rodzinne zasady ekranowe”.
5. Pomóż dziecku ustalić priorytety w nauce – pamiętaj, że wybór kolejności realizacji zadań i odrabiania lekcji uzależniony jest od uzdolnień i zainteresowań dziecka oraz od jego właściwości psychicznych:
   • dzieci pracujące szybko i energicznie, ale łatwo męczące się powinny zaczynać od przedmiotu najtrudniejszego, na koniec zostawiając zadania łatwe;
   • dzieci mające trudności z zabraniem się do pracy powinny zaczynać od przedmiotu, który lubią lub zadania łatwego, po to aby nie zniechęciły się od razu do nauki;
   • dzieci mające lepszą pamięć wzrokową powinny uczyć się z podręcznika lub notatek, pomocne dla nich będą podkreślenia, linie faliste, kolorowe, główne myśli umieszczone w ramkach;
   • dzieci o przewadze pamięci słuchowej zapamiętują przede wszystkim elementy słuchowe, dużo więc korzystają uważając na lekcjach, wykorzystując zapamiętane informacje i objaśnienia nauczyciela, w domu powinny uczyć się głośno albo słuchać tekstu czytanego przez inną osobę.
     
     Rodzicu pamiętaj!
     Człowiek najlepiej uczy się poprzez udział i doświadczanie oraz poprzez emocje i pytania jakie temu doświadczaniu towarzyszą, w myśl zasady Konfucjusza:
     „Powiedz mi, a zapomnę,
     pokaż mi, a zapamiętam,
     pozwól mi zrobić, a zrozumiem.”
6. W miarę możliwości urozmaicaj dziecku czas nauki (w tym zdalnej) i rozrywki – część materiału edukacyjnego dostępna jest w formie gier i zabaw. Pamiętaj, że najskuteczniej dzieci uczą się poprzez zabawę.
7. Ogranicz dekoncentrację dziecka – w miarę możliwości zapewnij dziecku odcięcie od dźwięków domu, ulicy. Pamiętaj, że podczas wykonywanej pracy i nauki nie należy od niej odrywać dziecka, rozmawiać z nim na inne tematy, wydawać poleceń. Ułatwić koncentrację i skupienie na zadaniu może np. praca w słuchawkach.
8. Interesuj się postępami dziecka – codzienne pytanie „czego się dziś nauczyłeś?” zadane przez rodzica z autentyczną ciekawością jest dla dziecka tak samo ważne i istotne, jak obecność rodziców na zebraniu w szkole. Świadczy bowiem o zainteresowaniu problemami syna, czy córki, o tym, że dziecko jest dla rodziców ważne. Jeśli zainteresujesz się tym, co jest zadane i z prawdziwą ciekawością będziesz pytał o omawiane na lekcji zagadnienia, a może nawet wspólnie z dzieckiem poszukasz odpowiedzi na nie, to zachęcisz dziecko do zdobywania wiedzy. Zacznij od najprostszych rzeczy – małe sukcesy zachęcą dziecko do dalszej pracy, wszak każdy z nas lubi robić rzeczy, które mu się udają.
9. Wspieraj, ale nie wyręczaj – pomoc przy nauce także musi być właściwa i przemyślana. Chcąc pomóc dziecku, rodzice powinni zwrócić jego uwagę na rzeczy, których nie zauważyło, pomóc w rozwikłaniu problemu, naprowadzić, ale nie powinni odrabiać zadań domowych za niego. Należy wdrażać dziecko do samodzielnej pracy, bo w procesie uczenia się ważną rolę odgrywa samokontrola wykonanej pracy – chodzi w niej o to, aby dziecko (w miarę swoich możliwości) samo odkryło swoje błędy i samo je poprawiło. Należy dziecko przyzwyczajać do podejmowania wysiłku, do pokonywania trudności, wtedy uwierzy we własne możliwości, a także nauczy się rozwijać swoje uzdolnienia, a przede wszystkim nauczy się odpowiedzialności za swoje obowiązki szkolne.
10. Mądrze motywuj – w procesie uczenia się motywacja odgrywa duża rolę, jest siłą pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy, rozszerzania zainteresowań. Pamiętać trzeba, że od kar lepsze są nagrody, ale stosowanie ich musi być ostrożne. Złotym środkiem jest drobna nagroda, np. w postaci uznania rodziców, pochwały – dziecko ma wtedy poczucie, że rodzice interesują się jego życiem. Chwaląc dziecko należy stosować tak zwaną pochwałę opisową, tzn. nie mówić wprost: „jesteś grzeczny”, „jesteś mądry”, bo taka pochwała wprawia w zakłopotanie, lepiej spowodować, by dziecko tak samo pomyślało o sobie gdy mu powiemy, co widzimy i czujemy.
11. Doceniaj osiągnięcia dziecka – tu należy rozróżnić dwa pojęcia: osiągnięcia a stopnie. Rodzice często pytają dziecko po powrocie do domu: „co dziś dostałeś?”, a powinni zapytać: „czego się dziś nauczyłeś?”. O ile łatwo jest docenić osiągnięcia dziecka, które otrzymuje dobre stopnie, to gorzej jest z dzieckiem, które miewa kłopoty w nauce. Na początku warto się zastanowić, jaka jest przyczyna niepowodzeń w nauce. Jest różnica miedzy dzieckiem, które nie chce się uczyć, a takim, które uczy się wolno i nie jest w stanie zrobić tego, co się od niego wymaga. Gdy rodzic rozpozna naturę trudności, warto wspólnie zastanowić się nad rozwiązaniem tego problemu wspólnie z nauczycielem. W czasie nauki, w tym też nauki zdalnej, rodzic powinien chwalić dziecko za każdą samodzielną aktywność w kierunku nauki i nie krytykować, jeśli coś się dziecku nie uda. Liczą się chęci i wysiłek jaki dziecko wkłada w czasie nauki a nie jaką dostało ocenę. Ważniejsze od oceny są jego chęci i zaangażowanie. Gdy rodzice to wezmą pod uwagę to i z czasem oceny dziecka będą lepsze.
12. Nie pozwól dziecku, by źle mówiło o sobie – dziecięce słowa „jestem głupi”, „nie dam rady”, „i tak mi się nie uda” to wrogowie sukcesu. Skąd się te głosy biorą? – czasem dorośli nieświadomie nadają dziecku etykietkę. Stygmatyzują szufladkując dziecko  myśląc a co gorsza mówią o tym  przy nim. I jak o nim myślą: „ten jest zdolny, ten powolny, ten zapominalski” – to sprawia, że dziecko tak zaczyna myśleć o sobie, a przecież każde dziecko powinno być postrzegane jako osoba o wielorakich cechach, która nigdy nie jest jednakowa i co najważniejsze - zawsze mająca szansę rozwoju. Psychologowie radzą, jak uwolnić dziecko z przypisanej mu roli:
    • poszukać sposobu zaprezentowania dziecku innego obrazu jego osoby,
    • stworzyć sytuacje, w której dziecko może zobaczyć siebie w innym świetle,
    • pozwolić dziecku usłyszeć, jak mówimy o nim coś pozytywnego,
    • określić wzór zachowania, jakiego oczekujemy,
    • przypomnieć dziecku jakieś poprzednie osiągnięcia,
    • powiedzieć, jakie są nasze odczucia i oczekiwania.
      
      Opatrywanie dzieci etykietkami ogranicza ich nadzieję, marzenia, wiarę we własne możliwości a nawet ich rozwój poznawczy. Dzieci manifestujące lęk przed porażką częściej doznają niepowodzeń niż sukcesów, a ich porażki zazwyczaj są eksponowane przez innych. Ich lęk przed porażką jest wynikiem specyficznego typu oddziaływań: zakazów („jak nie potrafisz, to nie rób”), zagrożeń („jeżeli tego nie zrobisz, to..., nie rób tego, bo coś ci się stanie…”), powstrzymywania („zostaw, niech to zrobi ktoś inny”, „zrobię to za ciebie, ja zrobię to szybciej i lepiej”,), nadopiekuńczości („nie męcz się, odpocznij”), akcentowania słabych stron („myślenie nigdy nie było twoja mocną stroną”, „robisz to tak często, a jeszcze tego nie potrafisz, musisz mieć słabą pamięć), eksponowania niepowodzeń („ty jak zawsze nic nie umiesz”, „ty się nigdy tego nie nauczysz”). Lęk przed niepowodzeniem powoduje u tych dzieci występowanie tendencji do rezygnacji lub unikania zadań, formułowania niskich aspiracji i niskich oczekiwań względem siebie.
13. Buduj w dziecku poczucie własne wartości – dziecko będzie pozytywnie myślało o sobie, gdy zbudujemy w nim poczucie własnej wartości, a zadaniem rodziców jest pomóc znaleźć dziecku swoje mocne strony i nauczyć wykorzystania ich do zdobywania sukcesów w życiu (nawet tych małych). Nazywane jest to procesem kompensacji i oznacza równoważenie słabych stron dziecka poprzez maksymalne wykorzystanie jego mocnych stron. Wiara we własne możliwości może zaprowadzić nasze dziecko na sam szczyt, a jej brak powoduje utratę mnóstwa fantastycznych okazji do nauki, zabawy, poznania świata, ciekawych ludzi i itp.
14. Wytwórz w domu odpowiednią atmosferę poszanowania nauki i wykształcenia, zgodnie ze słowami prof. Z. Klemensiewicza: „Żeby innych zapalić, trzeba samemu płonąć”– wiele dzieci ma trudności z motywacją do nauki (zwłaszcza w formie zdalnej), bo zamiast uczyć się wolałyby robić coś zupełnie innego. W takiej sytuacji rodzic powinien zacząć od uświadomienia dziecku, że zdaniem rodzica, szkoła i postępy w nauce są czymś bardzo ważnym. Choć wiele dzieci przyjmuje buntowniczą postawę, tak naprawdę liczą się z opinią rodziców i chcą ich zadowolić – jeżeli rodzice mówią, że nauka jest ważna, to dzieci również tak uważają (chociaż mówią na początku inaczej).

Bardzo ciężko jest sformułować gotową receptę, jak wspierać i motywować dziecko, bo do każdego człowieka należy podchodzić indywidualnie. Reasumując - rodzicielska „pierwsza pomoc” w czasie nauki (w tym nauki zdalnej), powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka, zwłaszcza jeżeli chodzi o dzieci z niepełnosprawnością intelektualną.

• BHP komfortowego stanowiska do nauki i pracy(również do nauki zdalnej) dla dzieci i dorosłych.

Wskazówki:

1. Biurko – blat, przy którym pracujemy powinien być tak duży, aby obok prawidłowo ustawionego monitora, klawiatury i myszy znalazło się na nim jeszcze miejsce dla naszych dłoni i nadgarstków – od 5 do 10 cm wolnej przestrzeni na swobodne oparcie dłoni, ponieważ ręce powinny być trzymane poziomo na klawiaturze. Wysokość biurka powinna być dopasowana do naszego wzrostu, a wolna przestrzeń pod biurkiem powinna zapewniać swobodne miejsce dla nóg.
2. Krzesło powinno posiadać regulację wysokości i oparcia, a także poręcze, podpórki, aby można było opierać wygodnie łokcie odciążając kręgosłup oraz mięśnie ramion i karku. Powinno mieć również regulowane oparcie i podpierać kręgosłup w odcinku lędźwiowym.
3. Oświetlenie – najlepiej korzystać ze światła naturalnego a tylko z konieczności ze światła sztucznego. Źródło światła (lampka) powinno być ustawione w zależności od przejawów dominacji stronnej tj. preferencji ręki prawej czy lewej. Jeżeli chodzi o korzystanie podczas nauki/pracy z komputera to koniecznie z pola widzenia powinny być usunięte wszelkie źródła światła emitujące oświetlenie silniejsze od monitora, zalecane jest stosowanie oświetlenia ogólnego. Monitor powinien być ustawiony tyłem do źródła światła, tak aby nie odbijało się w nim światło naturalne ani światło sztuczne.
4. Zwracaj uwagę na mikroklimat pomieszczenia: temperaturę – wywiera ona bezpośredni wpływ na nasze samopoczucie oraz wydajność pracy – w okresie zimowym temperatura
   w pomieszczeniach powinna wynosić od 20^o do 24^oC, a w czasie upałów używać klimatyzację lub termowentylatorów z zimnym nawiewem. Pomieszczenia powinny być często wietrzone – minimum co 3 –4 godziny. Wilgotność powietrza w pomieszczeniu wynosząca powyżej 50% zapobiega wytwarzaniu się nadmiernego natężenia pola elektrostatycznego w pobliżu komputera.
5. Dbaj o prawidłową postawę ciała przy komputerze: staraj się utrzymywać wyprostowaną sylwetkę (kąt 90 stopni), ręce wygodnie opieraj o blat biurka. Głowę powinno się trzymać prosto, nadmierne odchylenia do przodu lub do tyłu mogą spowodować uciążliwe bóle mięśni. Przy pracy z laptopem (zwykle mało wygodnej) zaleca się ustawienia go na biurku, a nie na kolanach. Szczególną uwagę należy zwracać na ułożenie dłoni na myszce –wieloletnie błędne użytkowanie może doprowadzić do tzw. zespołu cieśni nadgarstka, warto przemyśleć zakup specjalnej podkładki, która zawiera wyprofilowaną podpórkę pod dłoń.
6. Dbaj o oczy i korzystaj z przerw – nie spędzaj ich przed monitorem, najlepiej jest wstać i poruszać się trochę. Dobrze jest wtedy zamknąć oczy na jakiś czas lub popatrzeć w dal na coś zielonego – ten kolor wpływa kojąco na zmęczone źrenice (dobrze w pobliżu biurka ustawić doniczkę z zieloną rośliną).
7. Monitor powinien być odchylony lekko do tyłu i ustawiony w odległości 50-70 cm od oczu (minimalna odległość wynosi od 40 do 50cm), środek ekranu powinien znajdować się na wysokości naszej brody.Zwracaj uwagę na dobór właściwej rozdzielczości i szybkości odświeżania ekranu monitora (aby ekran nie sprawiał wrażenia migotania).
8. Nigdy nie stawiaj obok komputera żadnych płynów lub łatwo przewracających się przedmiotów.
9. Nie wolno zasłaniać otworów wentylacyjnych komputera i monitora – nigdy nie kładź na urządzeniu żadnych kartek, zeszytów (tłumacząc ten fakt, np.: brakiem miejsca na biurku), gdyż w ten sposób możesz doprowadzić do uszkodzenia sprzętu – włączony komputer wydziela przecież ciepło.
   

• Jak rodzic może dbać o bezpieczeństwo dziecka w Internecie?

Wskazówki:

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem – bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z Internetem. Odkrywajcie wspólnie jego zasoby. Spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować twoje dziecko, a następnie zrób listę przyjaznych stron dedykowanych dla dzieci. Jeśli twoje dziecko sprawniej niż ty porusza się po Sieci, nie zrażaj się – poproś, by było twoim przewodnikiem po wirtualnym świecie.
2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie – uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w Sieci, ani też wierzyć we wszystko co o sobie mówią. Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy mogą chcieć zrobić im krzywdę. Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach czyhających w Internecie i sposobach ich unikania.
3. Rozmawiaj z dzieckiem o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci – dorośli powinni zrozumieć, że dzięki Internetowi dzieci mogą nawiązywać przyjaźnie, jednakże spotykanie się z nieznajomymi poznanymi w Sieci może okazać się bardzo niebezpieczne. Dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie po uzyskanej zgodzie rodziców i zawsze w towarzystwie dorosłych lub przyjaciół.
4. Naucz dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych – dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Dziecko powinno zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie może przynieść podanie swoich danych osobowych. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego imienia, nazwiska, adresu i numeru telefonu.
5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci – wiele dzieci używa Internetu w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w Sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki, wywiady z ekspertami).
6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka – często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych, bywa też, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, żeby dziecko ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach. By wiedziało, że zawsze kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do ciebie zwrócić.
7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści – wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Nasze działania w tym względzie pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej, szerzące się przy użyciu stron internetowych, chatów, e-maili, itp. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego ds. zwalczania nielegalnych treści w Internecie – Hotline’u (www.dyzurnet.pl), który kooperuje również z operatorami telekomunikacyjnymi i serwisami internetowymi w celu doprowadzenia do usunięcia nielegalnych materiałów z Sieci.
8. Zapoznaj dziecko z NETYKIETĄ – Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie oraz Dekalogiem Internauty – przypominaj dziecku o zasadach dobrego wychowania, prawach i obowiązkach Internauty. W każdej dziedzinie naszego życia, podobnie i w Sieci obowiązują pewne reguły, m.in.: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa, itp. (zasady Netykiety znajdziesz na stronie www.sieciaki.pl)–twoje dziecko powinno je poznać.
9. Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez twoje dziecko – przyjrzyj się, jak twoje dziecko korzysta z Internetu, jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w Sieci. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z Sieci oraz sposoby postępowania w razie nietypowych sytuacji.
10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami – Internet jest doskonałym źródłem wiedzy, jak również dostarczycielem rozrywki. Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z oferowanego przez Sieć bogactwa.
11. Pamiętaj, że nie jesteś sam – jeśli szukasz pomocy w sprawach związanych z bezpieczeństwem w Internecie, pamiętaj o możliwości skorzystania z bezpłatnej infolinii dla rodziców i nauczycieli – 800 100 100 oraz czynnym całodobowo Telefonie Zaufania dla Dzieci i Młodzieży – 116 111.
12. W razie konieczności podjęcia restrykcyjnych kroków należy zapoznać się z „Procedurą reagowania w Ośrodku w sytuacji cyberprzemocy”, która została przedstawiona i uchwalona przez Radę Pedagogiczną w dniu 29.05.2017 r. i jest udostępniona w załącznikach.

Bibliografia:

• 10 porad dla rodziców dotyczących bezpiecznego korzystanie z Internetu przez dzieci (załącznik) www.dzieckowsieci.pl,
• Gnacy-Gajdzik Anna, Bezpieczeństwo i higiena pracy z komputerem, dostępny w Internecie pod adresem: https://www.kopernikus.pl/upload/materialy/bhp.pdf,
• Instytut Badawczy NASK, Jak zapewnić dzieciom bezpieczeństwo w Internecie, dostępny
  w Internecie:
  https://akademia.nask.pl/pliki/2-jak-zapewnic-dzieciom-bezpieczenstwo-w-internecie-poradnik-dla-rodzicow.pdf,
• Jokiel Tomasz, Jak motywować dziecko do nauki w domu, dostępny w Internecie:
  http://www.zsnorwid.swidnik.pl/ogoszenia-aktualne/2353-jak-motywowa-dziecko-do-nauki-w-domu,
• Wozniak Olga, Jak się uczyć on-line? Rady dla uczniów, nauczycieli i rodziców w czasie epidemii koronawirusa, dostępny w Internecie:
  https://wyborcza.pl/7,75400,25790942,jak-sie-uczyc-online-rady-dla-uczniow-nauczycieli-i-rodzicow.html?disableRedirects=true.

Autor: E. Przydatek, A. Gozdur