Międzynarodowy Dzień Szczęścia
Międzynarodowy Dzień Szczęścia (International Day of Happiness) – święto ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 2012 roku. Na obchody wyznaczono dzień 20 marca.
Uchwalenie Dnia Szczęścia było częścią dyplomatycznej kampanii himalajskiego królestwa Bhutanu, które już od 1972 stosuje wskaźnik szczęścia narodowego, służący do oceny jakości życia w sposób bardziej całościowy niż powszechnie stosowany wyłącznie ekonomiczny wskaźnik.
W ten dzień warto rozejrzeć się dookoła – szczęście z pewnością jest gdzieś blisko nas, jeśli tylko potrafimy je docenić…
Badaniem szczęścia zajmuje się dziedzina naukowa nazywana psychologią pozytywną. Psychologia pozytywna, której ojcem jest Martin Seligman, zakłada, że pozytywnego myślenia i optymizmu można się nauczyć.
Pozytywne myślenie to...
najprostsza droga do szczęścia.
Warto już od najmłodszych lat zarówno w przestrzeni domowej, jak i szkolnej wzmacniać w dzieciach pozytywne myślenie.
Jak to robić:
- Rozmawiając z dziećmi o emocjach – pozytywnych, jak i negatywnych. Negatywne reakcje na złość lub płacz pokazują dziecku, że pewne uczucia i emocje nie są mile widziane, w związku z tym lepiej ich nie okazywać. Takie podejście sprawia, że dziecko zamyka się w sobie, nie chce rozmawiać o tym, co naprawdę czuje, gdyż boi się reakcji osoby dorosłej.
- Wspierając w sytuacjach trudnych – dziecko powinno wiedzieć, że ma wokół siebie osoby, na które zawsze może liczyć. Prawdziwa relacja opiera się na zaufaniu i możliwości rozmowy, nawet na trudne tematy.
- Wierząc w dziecko do końca, bez względu na wynik – wiara w dziecko wzmacnia jego samoocenę, co tym samym przekłada się na wiarę w samego siebie i własne możliwości. Dziecko wie, że nawet, jeśli się nie uda ma zasoby, które umożliwiają mu podejmowanie kolejnych prób. Dzięki temu dzieci są otwarte na wyzwania, nie zrażają się i potrafią korzystać z nadarzających się okazji.
- Mając realne oczekiwania – wygórowane ambicje rodziców, wiecznie niezadowolonych z dziecka mogą utrwalić w nim nieustanne dążenie do perfekcjonizmu.
- Pokazując dobry przykład – strach osoby dorosłej przed załatwieniem czegoś w urzędzie może utwierdzić w dziecku przekonanie, że w podobnych sytuacjach nie można czuć się równoprawnym partnerem do rozmowy.
- Mając czas – brak czasu poświęcanego dziecku może prowadzić do poczucia nieważności „Nie jestem ważny/a dla najbliższych”.
- Ucząc realistycznego myślenia – realistyczne myślenie dalekie jest od katastrofizmu czy przesadnego optymizmu, ale bierze pod uwagę realne przesłanki, które zakładają pozytywny efekt końcowy.
Źródło:
- I. Kucharewicz, Co z tym szczęściem? Psychologia pozytywna w praktyce, Warszawa 2015.
