Pożegnanie absolwentów
24 czerwca odbyła się uroczystość pożegnania absolwentów. Takie spotkania stały się tradycją Ośrodka. Uczestniczymy w nich my wszyscy: wychowankowie, rodzice odchodzacych uczniów, pracownicy Ośrodka. Żegnamy absolwentów Gimnazjum: Sandrę, Łukasza, Dawida i dwóch Mateuszów oraz Mateusza i Damiana - absolwentów Szkoły Przysposabiającej do Pracy.
Pożegnania uświadomiają, że cośc się kończy. Czas rozstać się ze szkołą, w której przeżywana była radość z sukcesów, gorycz porażek, wiele przyjaźni, czasem konflikty. Zamyka się koeljny rozdział beztroskiego życia.
Każdy z absolwentów otrzymał pamiątkowy medal:
- Sandra Lesniewska otrzymała "Złote Berło" za wieloletnią pracę w Samorządzie Uczniowskim i działalność artystyczną.
- Mateusz Czołomiej odznaczony został "Złotą Tubą" za donośny głos w sprawach ważnych i błahych oraz za wieloletnią pracę w Samorządzie.
- Łukasz Dąbrowski otrzymał order "Białej Rękawiczki" za przeprowadzanie kontroli porannych dyżurów w grupach za pomocą testu "Perfekcyjnej Pani Domu".
- "Złoty Mikrofon" przyznany Dawidowi Stępniewskiemu za godne reprezentowanie naszej placówki w wielu konkursach recytatorskich.
- Mateusz Urbaniak otrzymał order "Złotej Rączki" za prace na rzecz Ośrodka. Doceniony też został jego niegasnący uśmiech na twarzy i robienie czasem dobrej miny do złej gry.
- Mateusz Dziura otrzymał medal rzeką w tle, za powrót do Ośodka i tym samym zaprzeczenie powiedzeniu, że ie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki.
- Damian Pałka otrzymał "Złotą Piłkę" za krzewienie sportu pośród najmłodszych kolegów oraz skuteczne wypełnianie obietnic przedwyborczych organizacji dyskotek dla społeczności przy uzyciu własnych gadżetów grających.
No i oczywiście była wspólna zabawa, pyszny tort i chwile refleksji:
Chciałbym tu kiedyś powrócić
Chciałbym kiedyś tu zapukać.
Porozglądać się dookoła
By dzisiejszy dzień odszukać.
Mamy nadziję, że w Waszej pamięci pozostaną piękne wspomnienia wspólnie przeżytych lat.
Minęły lata pobytu w placówce, lata podczas, których stawaliście się starsi, dojrzalsi. Każdy zostawił tutsaj cząstkę siębie, slad swojej obecności. Cięzko nam odchodzić z miejsca, w którym przeżywaliśmy radości i smutki. Z miejsca, któreho znaczenie emocjonalne dopiero teraz zaczynamy sobie uświadamiać.
